ما بیشتر زمان نگران کننده خود را صرف بحران می کنیم. رسانه های ما مملو از هشدارها، پوشش خبری و ترس از فاجعه است. رونق بزرگ، پایان ناگهانی، سقوط.
در واقع پوسیدگی بسیار رایج تر است.
چیزها رو به زوال می روند مگر اینکه به طور مداوم برای حمایت از آنها تلاش کنیم. سازمان‌ها، شهرت‌ها، سیستم‌ها، سلامت، سرمایه‌گذاری‌ها… حتی دندان‌های ما. به ازای هر بازیکن هاکی که در یک بازی یک دندان از دست داده است، یک میلیون نفر وجود دارد که در طول زمان یک دندان را از دست داده اند.
از پوسیدگی بترسید، انفجارها صرفاً یک حواس پرتی هستند.