تام امروز در سن 80 سالگی، پس از 45 سال تعالی و شاید 10،000،000 مایل، بازنشستگی خود را اعلام کرد.
عکسی از او را به یاد دارم که روی یک نیمکت در فرودگاه سیبری خوابیده است.
یادم می آید که او پسر کوچکم را درست قبل از اینکه بیست و چهار سال پیش با هم روی صحنه برویم در فلوریدا در آغوش گرفته بود.
به یاد دارم که در یک گردهمایی کوچک او در ورمونت بودم، جایی که درباره تعداد کلماتی که در یک اسلاید وجود دارد با هم بحث کردیم.
به یاد دارم که او را پس از برگزاری کلاس در استنفورد در سال 1983، لحظاتی پس از جلب توجه اولین کتابش، ملاقات کردم.
و به یاد دارم که به طور خلاصه حقوق نسخه بازی رایانه ای را کنترل کردم در جستجوی تعالی وقتی در اسپینکر بودم. از دوئت های لذت بخش اما کمیاب ما صحبتی نکنیم.
بسیاری از بهترین چیزهای من از تام، زیگ، رز، بن، استیو و پما الهام گرفته شده است، دزدیده شده یا هر دو. ظاهراً داشتن اسم کوچک کمک می کند.
تام امکان روی صحنه رفتن و انجام این کار جدید را فراهم کرد، که منجر به سخنرانی‌ها و کنفرانس‌های TED و بسیاری دیگر از اشکال آموزش غیررسمی توسط معلمان غیرمجاز شد.
حتی اگر هرگز به اندازه کافی خوش شانس نبودید که با او کار کنید، یا خوش شانس نبودید که کتاب های او را بخوانید، بدون شک، تام پیترز بر زندگی شما تأثیر گذاشته است.
او اهمیت ایجاد کرد و درها را به روی دیگران نیز باز کرد تا این کار را انجام دهند. و به قول او، خوب کلمه…
تعالی [Period.]