همه میخورن
این بزرگترین مشکل است. در حالی که تعداد زیادی از مردم رانندگی می‌کنند یا بازی می‌کنند، غذا خوردن بسیار رایج است. هفت میلیارد نفر به یک عدد بزرگ تبدیل می شوند…
ایجاد غذایی که می خوریم تأثیر قابل توجهی بر آب و هوا دارد. برخی از عوامل به ترتیب بدون رتبه:
- ما جنگل ها را برای ایجاد مزارع پاکسازی می کنیم
- برای تولید کود از مواد پتروشیمیایی استفاده می کنیم
- ما گیاهان را پرورش می دهیم و سپس آنها را به حیوانات می دهیم
- رواناب شیمیایی و فرسایش تأثیر قابل توجهی دارد
- ما همه چیز را با کامیون حمل می کنیم
- برخی از غذاها به مراتب بیشتر از سایرین از زمین، آب و کود استفاده می کنند
- برخی از حیوانات اهلی گازهای بسیار قوی تولید می کنند
- غذا را در یخچال می گذاریم، حرارت می دهیم و فرآوری می کنیم
حتی اگر ما اصلاً غذا را هدر ندهیم، تأثیر همه این فعالیت ها بسیار زیاد خواهد بود.
بشقاب خود را تمیز کنید?
اما زنجیره تولید، تحویل و مصرف مواد غذایی پر از زباله است. بیشترین تأثیر در مزارع رخ می دهد. همه غذاها در یک روز می رسند. برداشت آن پرهزینه و زمان بر است. آفات (و پرندگان) به محصولات زراعی آسیب می رسانند. غذا شکننده است. صرفه اقتصادی صرف زمان و کار بیشتر برای گرفتن آخرین هلو بیشتر از سود اقتصادی است که هلو تولید می کند. و فاصله از جایی که چیزی رشد می کند تا جایی که پردازش یا مصرف می شود غیر صفر است.
همه چیز جمع می شود و همه چیز خارج از کنترل شهروندان معمولی است. ضایعات غذایی مصرفی کمتر از یک چهارم کل است.
البته ما نباید بیش از نیاز خود بخریم، یا به سادگی مواد غذایی را که می تواند به یک وعده غذایی دیگر، یا کمپوست مفید برای یک باغ اجتماعی تبدیل شود، دور بریزیم.
اما تغییر اقلیم یک مشکل سیستمی است و نیازمند راه حل های سیستمی است. وقتی کربن را به طور دقیق قیمت گذاری کنیم، بازار کارآمد توجه بیشتری به برداشت آخرین هلو، یا روی آوردن به آبیاری قطره‌ای، مزارع عمودی یا تکنیک‌های ساده‌ای که مزایای بسیار زیادی دارند، خواهد کرد.
در ایالات متحده، رستوران‌ها تقریباً به اندازه مجموع همه خانه‌ها غذا را هدر می‌دهند – تا زمانی که غذا در بشقاب شما باشد، بیشتر آسیب‌ها از قبل وارد شده است.
ما در واقع ابزارهایی را برای تأثیرگذاری در دسترس داریم. پافشاری بر اقدام شخصی داوطلبانه راه طولانی و دشواری است، حتی اگر کسی بخواهد تجارتی را حول آن ایجاد کند. در اطراف ما افراد گرسنه وجود دارند و زنجیره های تامین کارآمدتر مواد غذایی را که هدر می دهیم بسیار کارآمدتر تخصیص می دهند.
پویایی فرهنگی در بسیاری از مکان‌ها برای سرو غذای بیشتر از آنچه که میهمانان شما می‌توانند بخورند – به عنوان نوعی موقعیت یا سخاوت – مداوم و بیهوده است. اما این فقط بخش کوچکی از یک سیستم است که نیاز به تعمیر دارد.
تغییر در سیستم های صنعتی ما به سمت انعطاف پذیری آب و هوا یک فرصت بزرگ است. بازدهی ایجاد می کند و تمرکز ما را از مصرف بن بست دور می کند. اما باید روشن کنیم که کدام سیستم ها بیشترین اهرم را دارند و بی وقفه روی آنها کار کنیم.
جزئیات بیشتر، مراجع و بینش در این مورد در سالنامه کربن موجود است. دوره ای که ده ها نفر از ما در لینکدین برگزار کردیم این هفته رایگان است.