وقتی یک بچه شش ساله بچه‌های دیگر را در تنیس شکست می‌دهد، آن بچه بیشتر تشویق می‌شود که بیشتر بازی کند یا مربی بگیرد، و خیلی زود، در تنیس بسیار بهتر از بقیه می‌شود.
وقتی یک گروه موسیقی تک آهنگی دارد که در Spotify سر و صدای زیادی پیدا می کند، به احتمال زیاد می توانند یک تهیه کننده یا حتی یک برچسب پیدا کنند.
زمانی که یک نامزد به خوبی در اوایل یک مسابقه رای گیری می کند، به احتمال زیاد کمک های مالی دریافت می کند، مشاوران را جذب می کند، تبلیغاتی را اجرا می کند و تشویق نمی شود که از شرکت خارج شوند…
به وضوح در فرهنگ ما مسابقات مبتنی بر کمبود وجود دارد که به موفقیت اولیه پاداش می دهد. اذعان به این موضوع (هرچقدر هم که به عنوان مکانیزم مرتب‌سازی ناعادلانه یا غیربهینه باشد) ما را به دو مجموعه تاکتیک‌های بسیار متفاوت هدایت می‌کند:
یک جایگزین این است که به طور چشمگیری بیش از حد سرمایه گذاری کنید و برای اولین کار خود آماده شوید. اگر شروع‌های زودهنگام پاداش دارند، مطمئن شوید که یکی از آنها را دارید. این حتی می تواند شامل ورود به مدرسه یک سال بعد یا نامزدی برای شکار سگ به جای سنا باشد.
مورد دیگر این است که بپذیرید حتی اگر شروع‌های سرگردان به نوعی تصادفی هستند و اغلب به افراد اشتباه پاداش می‌دهند، شما آنها را نادیده خواهید گرفت. مطمئن شوید که منابع و اراده لازم برای توسعه دنبال کنندگان و مهارت های خود را بدون توجه به اینکه در اولین تعاملات چقدر خوب انجام می دهید، دارید. روز به روز و قطره به قطره.
اکثر مردم سعی می کنند هر دو را انجام دهند، و انجام هر دو تقریبا تضمین می کند که شما از پا در خواهید آمد.