این پیش فرض برای تخصیص چیزی است که کمیاب است.
همچنین به ندرت عادلانه ترین یا کارآمدترین جایگزین است. و به نوعی تنبل است
دیروز با یک ارائه دهنده خدمات تماس گرفتم و به من گفتند که آنها یک لیست انتظار دو ساله دارند.
آنها می توانند لیست را بر اساس افرادی که بیشترین نیاز را دارند انجام دهند.
آنها می توانند آن را بر اساس کدام نوع مشتری مناسب ترین انتخاب کنند.
آنها حتی می توانند بر اساس اینکه کدام مشتری بیشترین منابع را به نفر بعدی اختصاص می دهد ، مرتب کنند.
هر یک از این گزینه ها برای آنها و مشتریانشان مفیدتر از راه حل نیمه تصادفی تقسیم اعداد در غذاخوری است.
آی تی احساس می کند منصفانه تر است زیرا به آن عادت کرده ایم اما در مورد همه افراد درگیر منصفانه نیست.
وقتی یک کالای لوکس بر اساس زمان سرمایه گذاری شده توسط خریدار اختصاص می یابد ، ممکن است به نظر برسد که پاداش دادن به کسی که تمام شب را بیدار ماند تا در صف بماند ، منطقی به نظر می رسد. به هر حال ، آنها کالایی را معامله کردند که همه به همان میزان از آن استفاده می کنند تا تمایل خود را برای حضور در خط نشان دهد.
اما شاید کسی باشد که از این کالا برای استفاده بهتر استفاده کند. یا اینکه بتوانید به افرادی که می خواهند چیزی را به عنوان معلم خصوصی یا سرپناه غذا در اولویت قرار دهند اجازه استفاده از آنها را بدهید.
اینترنت به ما اجازه می دهد از زمان و مکان عبور کنیم. ما می توانیم اطلاعاتی را جمع آوری کرده و افرادی را که لزوماً در صف اول نیستند ، به هم وصل کنیم.
هر بار که تصمیم می گیریم این کار را نکنیم ، ما تصمیم گرفته ایم که از ارزش ایجاد شده چشم پوشی کنیم.