ما بیش از هر زمان دیگری تحت فشار هستیم تا اطمینان داشته باشیم. نظرات قوی، محکم و با صدای بلند اعلام شده.
و سپس، زمانی که واقعیت مداخله کند، می تواند استرس زا باشد. پشته نرم افزار، مدل کسب و کار، شغل، نامزد، سیاست، یا حتی عادات شبکه های اجتماعی که به عنوان بخشی از هویت خود داشتیم، ما را ناامید کرد.
گفتن “من اشتباه کردم” آسان نیست. و بنابراین مردم در استرس زندگی میکنند و به چیزی میچسبند که در گذشته بیشتر از زمانی که احساس راحتی میکردند کار میکرد. چالشهای ما در تغییر دیدگاه ما را در گذشته نگه میدارد. اینها هزینه های غرق شده هستند، تصمیماتی که نمی توانیم آنها را لغو کنیم، اما لازم نیست که آنها تعهدی برای همیشه باشند.
یکی از راه های پیش رو تغییر نام این لحظه و تغییر داستان است. به جای «اشتباه کردم»، شاید مفید باشد (اگر برای دیگرانی که به دنبال پیروزی هستند کمتر راضی کننده باشد) بگویید: «زمان آن رسیده که بر اساس اطلاعات جدید تصمیم جدیدی بگیریم».
این ضعف نیست این تلنگر یا حتی شرم آور نیست.
این عملی، انعطاف پذیر و سخاوتمندانه است.